Studentendecaan op afstand

Gemis van interactie en non-verbale communicatie

We waren begin maart eigenlijk net ‘up and running’ met MS Teams. Als het coronatijdperk een paar maanden eerder was gestart, was het voor ons lastiger geweest. Nu hebben onze voornemens om ook online te werken een enorme vlucht genomen. Toen vanuit Avans het eerste advies kwam om thuis te gaan werken, gingen vrijwel alle collega’s dat ook direct doen. Corona maakte ook dat er een noodzaak was om op andere manieren te werken. En als het moet, kan heel veel. Gelukkig was er direct ook veel positiviteit en enthousiasme. De meeste collega’s vinden het fijn en kunnen er goed mee omgaan. Het geeft rust op de een of andere manier. Je bent uit het rad gestapt van ‘alles moet’, bomvol allerlei afspraken en overal en nergens zijn. Tegelijkertijd zijn er zeker ook uitdagingen. In MS Teams kun je gesprekken voeren en iemand zien. Maar je kunt elkaar niet echt aankijken en de non-verbale communicatie krijg je minder mee. En bij telefoongesprekken wordt dat nog iets lastiger. Je hebt als decaan soms best emotionele gesprekken met studenten. En als je geen reactie krijgt aan de andere kant van de lijn, weet je niet wat er aan de hand is. Aan de ene kant kun je misschien wat efficiënter werken, maar de emotionele kant wordt wel ongrijpbaarder.

We zijn er voor studenten, ook nu

De vraag is of studenten afwachten met vragen of ze toch blijven stellen. We merken dat ons team het nu iets minder druk heeft. De BSA is uitgesteld dus de gesprekken met eerstejaars studenten vallen weg. Maar de omstandigheden die met andere studenten spelen, zijn er wellicht nog steeds. Het proces is nog steeds hetzelfde; studenten kunnen nog steeds bellen met de balie of mailen. Maar je ziet wel verschil in de agenda’s. Het kan een ook soort gelatenheid zijn nu. Alle studenten zitten in hetzelfde schuitje. En als ze vertraging krijgen door deze situatie, zullen er vanuit de opleiding collectieve oplossingen aangedragen worden voor een hele groep. Want het geldt voor iedereen. Vanuit dat perspectief is waarschijnlijk niet de eerste gedachte om zelf naar een studentendecaan te stappen. We verwachten wel dat we hier volgend jaar de nasleep van zullen zien. Denk aan studenten met studievertraging. Komt dat dan door corona of spelen er andere zaken? Jongeren hebben straks ook een lange periode van sociale onthouding achter de rug en dat doet wat met ze. Ze kunnen zich eenzaam voelen of krijgen stress omdat ze niet weten hoe het verder gaat. Dat komt op een gegeven moment boven. En dan is het heel fijn als studenten contact opnemen, want daar zijn we voor. Ook nu.

Gevoel van rust vasthouden of terug in de "ratrace"

En onderling in ons team? Ik merk een grote collegialiteit. We nemen als studentendecaan waar nodig elkaars afspraken over. De één heeft thuis net wat meer rust en tijd dan de ander. Bijvoorbeeld door kleine kinderen of andere zorgen. Verder gaat het online vergaderen heel rustig. Je voelt aan dat het geen zin heeft om door elkaar te praten. Verhitte discussies zijn er veel minder. Fijn als we ook dat door kunnen zetten. Kleine ergernissen vallen weg en je komt veel meer tot de kern. Die rust geeft een goed gevoel. De vraag is of je straks meteen weer in die ‘ratrace’ terugkomt, of dat we dit soort zaken evalueren en echt meenemen. Dat laatste zou heel mooi zijn in ieder geval.